ADI DAHA KONMADI

Sevgili yeğenim Bilgesu'nun yazmaya hevesini biliyordum. Arada yazdıklarını okur ve çok beğenirdim.
Şiir yazdığını bilmiyordum. Gönderdiği şiirleri okuduğumda büyük bir şaşkınlık yaşadım.
O küçücük yüreğinde ne derin duygular biriktirmiş, o sevgiyle gülen gözlerinin arkasında ne düşünceler yuva yapmış, bilmiyordum.
Ama çok gurur duydum, gönendim.
Bu güzel dizeleri paylaşmazsam olmazdı.
Bakalım sizler ne diyeceksiniz?
----------------------------------------------------------

 

Ben kimseye uymuyorum

Kalabalıklar arasındaki tek sessizliği buluyorum  

Canı yanan bir ağacın varlığına olan inancımı  
Yol kenarındaki bir kaplumbağanın telaşsızlığını   
Kendi içime gömüp kendimle anıp gülüyorum

***

İçim Nazım dolmuş

Yüreğim Piraye gibi atıyor

Gözlerim Münevver olmuş, mahmur

Sözlerim telaşlı Balaban gibi

Ama gel gör ki

Sadece ürkek bir kuş memleketli...

 

Kaç kez dilemiştim maviye bakarken kırmızıyı görmeyi

Bilmem ne kadar oldu ateşin içindeki buz eriyeli

Korkaktı ve akla daima uzaktı

Ama bakıyordu biliyordum

Uzaktan o hasretli gönül kokan bahar…

 

Yarın bilinmiyorsa bizim için, biliniyorsa karanlık içindi

Yaşamak için zincirleri tek tek koparırken

Onu seviyorsan senin, sevmiyorsan sessizliğindi

Karşıya geçmek için son bir fırsatsa ellerin

Sımsıkı tutuyorsa sevgin, tutamıyorsa dizelerindir...

 

Sana bırakacağım en değerli mirasımdır kelimelerim canım kardeşim

Maviliklerde büyütmek istediğim aşk eğer benden önce gitmişse bitiş çizgisine

Benim yerime de yaşa onu öp gözlerinden

Lakin hala geride kalmış bekliyorsa

Benim yerime de düşle uzat ömrünü

Kapanmış dişlilerin arasındaki tek tük yağ damlası

Yerin üzerinde koca bir delik altında insan fazlası

Taş mı o ne olduğu belirsiz kalbin

Saksı da hoş, ellerinde çirkin insan kavgası...

 

Ayraçlardan bile oyuncak yapan bizlerdik

Sayfaları çevirirken hem kendini kaybeden hem de bulan delilerdik

Az biraz yok değildi kafamızda hani

Hepimiz beklerdik doktor kapısında

Tahtaları eksik demişlerdi her birimize

Hatta daha da ileri gidip bir saksıyı naçizane beynimize benzetmişlerdi

Üşenmemişlerdi asırlarca yerde duran yapraklara basmaya

Haliyle kalkıp da gidememişti hiçbiri

Şimdi hala aynı yerimizdeyiz

Delilik ise sürekli ilerleyen zamanla gelişen

Üretirken tükettiğimiz basit bir besin.

 

ANKARA

BİLGESU ÖZBİLEN