Adı Ahmet

Bu sabah, hiç tanımadığım bir erkek, elinde küçücük bir sarı çiçek, usulca yaklaşıp "Merhaba" dedi.
Aynıyle vâki...
Sevgili Kardeşim İsmet'i bekliyordum kapının önünde.
Hiç tanımadığım bir erkek, elinde küçücük bir sarı çiçek, usulca yaklaşıp "Merhaba" dedi.
Dört yaşlarındaydı.
Annesiyle, karşıdaki marketten alışveriş yapmışlar dönüyorlardı.
Öyle güzel, öyle ciddi, elindeki ekmek torbasını sallayarak yürürken, eğildi, yolun kenarından bir çiçek kopardı. Bahçeden yola firar eden bir sarı çiçek...
Bana yaklaştı. Ben şaşkın. Ben sevinç içinde...
"Teyzeciğim, merhaba, bu çiçeği size vermek istiyorum."
Annesinin yüzünde alışkın bir gülümseme...
Aldım ve dilim döndüğünce teşekkür ettim.
Yanıma oturmak için izin istediler. On dakika kadar sohbet ettik.
Adı Ahmet...
Ahmet gitmek istemedi, annesi ısrar edince kalktı. Boynuma sımsıkı doladı kollarını, bir an geri çekildi. "Gözlüğünüzü kıracaktım az daha"dedi.
Gözlüğümü arkama attım, ben de açtım kollarımı.
Sımsıkı sarıldık.
Annesine (Atanamamış bir öğretmendi) tekrar görüşmek istediğimi söyledim.
Ahmet iyice uzaklaşıncaya kadar el salladı.

İçim hala sıcacık.